Autorobot

EURUSD Recovers

This article was originally posted on FX Empire

วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2518 ตลาดหลักทรัพย์แห่ง ประเทศไทย (ชื่อภาษาอังกฤษในขณะนั้นคือ The Securities Exchange of Thailand) ได้เปิดทำการซื้อขายขึ้นอย่างเป็น ทางการครั้งแรกและได้ทำการเปลี่ยนชื่อภาษาอังกฤษเป็น “The Stock Exchange of Thailand” (SET) เมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2534

ในช่วงต้นปี 2522 ยังได้เกิดวิกฤตการณ์ “ราชาเงินทุน” ที่สร้างความตื่นตระหนกให้กับนักลงทุน วิกฤติที่รุมเร้าทั้งภายในและภายนอกทำให้ตลาดหุ้นซบเซายาวนานถึง 4 ปี ปริมาณการซื้อขายหุ้นทั้งปีหดหายไปอย่างรวดเร็วจาก 22,533 ล้านบาท ในปี 2522 เหลือเพียง 2,898 ล้านบาท ในปี 2524 นักเล่นหุ้นทุกคนอยู่ในอาการที่สิ้นหวัง
ดัชนีตลาดหลักทรัพย์ตกต่ำจากระดับ 259.82 จุด เมื่อต้นปี 2522 เหลือ 149.40 จุด ณ ปลายปี ในปี 2523 ดัชนียังคงตกต่ำต่อเนื่องปิดที่ 124.67 จุด และลดลงเหลือ 106.62 จุดเมื่อปลายปี 2524 คิดเป็นการปรับตัวลงเกือบ 60%

  ปัญหาเริ่มขึ้น โดยเริ่มต้นจากที่มีทุนจดทะเบียน 20 ล้านบาท เมื่อบริษัทได้จดทะเบียนเพิ่มทุน 1,920 ล้านบาทและมีราคาที่เปิดที่ 275 บาท แต่ในระยะเวลาเพียง 1 ปีต่อมาคือ วันที่ 15 พฤศจิกายน 2521 ราคาหุ้นได้สูงถึง 2,470 บาท โดย ได้ปล่อยสินเชื่อแก่บริษัทในเครือโดยไม่มีหลักประกันเพื่อจุดประสงค์ที่จะ ซื้อหรือปั่นหุ้นของตนเองในตลท.  ด้วยเหตุนี้ความมั่นคงของกิจการบริษัทฯ จึงขึ้นอยู่กับราคาหุ้นของบริษัทฯ เอง เมื่อการบริหารงานของบริษัทฯ ไม่มีประสิทธิภาพ เดือนมีนาคม 2522 จึงส่งผลให้ประชาชนขาดความเชื่อมั่นในบริษัทฯและราคาหุ้นตกต่ำลงเป็นอันมาก จนทั้งบริษัทฯ และบริษัทในเครือประสบภาวะขาดสภาพคล่องและขาดทุนอย่างรุนแรง 
เดือนเมษายน 2522 เช็คที่เป็นบริษัทสั่งจ่ายเพื่อชำระหนี้บางฉบับถูกธนาคารปฏิเสธ การจ่ายเงิน ทำให้บริษัทราชาเงินทุนประสบปัญหาการขาดสภาพคล่องและการขาดเงิน ทุนหมุนเวียนในการดำเนินงานอย่างมากรวมทั้งปัญหาทางด้านการถอนเ งินฝากอย่างมากเช่นกัน จนเป็นเหตุให้ พล.อ.เกรียงศักดิ์ ชมะนันท์ นายกรัฐมนตรี และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง ได้แต่งตั้งคณะกรรมการเข้าไปควบคุมบริษัทราชาเงินทุน จำกัด

     วันที่ 20 สิงหาคม 2522 กระทรวงการคลังได้สั่งเพิกถอนใบอนุญาตของบริษัทราชาเงินทุน จำกัด นายเสรี ทรัพย์เจริญ ประธานกรรมการ บริษัท ราชาเงินทุน ถูกจับกุมดำเนินคดี

     วิกฤตการณ์ครั้งนั้นสร้างความเสียหายค่อนข้างมากแก่ลุกค้าและตล าดหลักทรัพย์ ความเชื่อมั่นของประชาชนที่มีต่อสถาบันการเงินได้เสื่อมคลายลง มีการไถ่ถอนตั๋วสัญญาก่อนกำหนดเป็นอันมาก จนกัดกร่อนฐานการเงินของบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์จำนวนหนึ่งอย่างต่อเนื่อง

      รวมแล้ววิกฤตการณ์ของบริษัทเงินทุน และบริษัทเครดิตฟองซิเอร์ ทำให้บริษัทต่างๆ ถูกถอนใบอนุญาตในช่วงปี 2526-2528 มากถึง 20 บริษัท

      และในเดือนพฤศจิกายน 2527 ได้มีการประกาศลดค่าเงินบาทลงอีก 17.3%
รัฐบาลได้ออกมาตรการช่วยเหลือหลายประการเช่น เสริมสภาพคล่อง ลดอัตรามาร์จินเพื่อฟื้นฟูตลาดหลักทรัพย์ฯ จัดตั้งกองทุนพัฒนาตลาดทุน ฯลฯ   

ท่านทราบไหมว่า วิกฤตการณ์ทางการเงินสมัยใหม่ที่เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ คือวิกฤตในตลาดดอกไม้ เมื่อประมาณ 376 ปีก่อน ณ ดินแดนแห่งทุ่งทิวลิปอันมีสีสันสดใส ประเทศเนเธอแลนด์นั่นเอง ที่กล่าวว่าเป็นวิกฤตทางการเงินที่ไม่ค่อยต่างกับสมัยนี้มากนักเพราะว่า เป็นเหตุการณ์ที่มีทั้งการซื้อขายกระดาษ คือสัญญาซื้อขาย มีการเก็งกำไรและปั่นราคากันอย่างบ้าคลั่ง จนก่อฟองสบู่ขึ้นมาในระยะเวลาแค่ 2-3 เดือน แล้วเมื่อราคาสูงจนไปต่อไม่ไหวแล้วฟองสบู่ดอกไม้ก็แตกดังโพล๊ะ เสียงดังสนั่นลั่นไปทั้งฮอลแลนด์ หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงร้องห่มร้องไร้ รำพึงรำพัน ดังขรมไปทั้งเมืองจากคนทุกระดับชั้นที่สิ้นเนื้อประดาตัวไปตามๆกันไม่ว่าจะเป็นชนชั้นสูง ขุนนาง พ่อค้า ช่างศิลป์ เพราะหลายคนทุ่มสุดตัวด้วยการขายบ้านขายทรัพย์สินมีค่าเพื่อการลงทุนในตลาด “หัวดอกทิวลิป” หลังจากนั้นบรรยากาศ ความซบเซาของทุกเมืองในฮอลแลนด์ก็เข้ามาแทนที่ และต่อเนื่องไปอีกหลายปี ฝรั่งเรียกเหตุการณ์ครั้งนี้ว่า “วิกฤตความคลั่งทิวลิป ( Tulip Monia)” หรือ วิกฤตฟองสบู่ทิวลิป (The Dutch Tuplip Mania Bubble ) สิ่งที่เป็นสินค้าและนำมาเล่น(ซื้อขาย)กันในตลาดมิใช่ดอกทิวลิปหรอกนะครับ แต่เป็นหัวของมัน ซึ่งจะมีลักษณะคล้ายๆหัวหอม (onion)

หัวดอกทิวลิปแรกๆก็ซื้อขายแลกเปลี่ยนด้วยของจริง ต่อมาก็ซื้อขายกระดาษเป็นสัญญาซื้อขายเปลี่ยนมือไปเรื่อยๆ เกิดขายซื้อและขายกระดาษ(future contract)เพื่อเก็งกำไรจนราคาพุ่งสูงขึ้นเวอร์ จนขนาดเรือทั้งลำ บ้านทั้งหลังสามารถนำมาแลก หัวดอกทิวลิปพันธุ์ที่เป็นที่นิยมสูงสุดคือ พันธุ์ “ Semper Augustus” ได้แค่หัวเดียวเท่านั้น

เรื่องเล่าที่สะท้อนเหตุการณ์ในช่วงนั้นได้เป็นอย่างดี กล่าวคือ มีกะลาสีเรือผู้ไร้เดียงสาคนหนึ่งได้หยิบเอาหัวทิวลิปราคาแพงเวอร์ พันธุ์ Semper Augustus ไปทำอาหารด้วยความที่เข้าใจว่าเป็นหอมใหญ่(onion) ผู้เป็นเจ้าของก็ออกตามหาจ้าละหวั่นจนไปพบว่ากะลังหั่นซอยหอมใหญ่หัวนี้อยู่พอดี “เจ้ารู้ไหม ว่าหอมใหญ่ที่เจ้ากะลังจะกินเข้าไปนี้มันมีมูลค่าที่จะสามารถทำอาหารเลี้ยงคนทั้งลำเรือได้เป็นปีเชียวนะ” เจ้าของหัวทิวลิปตะโกนลั่นด้วยอาการหัวเสียอย่างแรง หลังจากนั้นกะลาสีเรือผู้นี้ก็ถูกจำคุกไปหลายเดือน นอกจากนี้ยังมีเรื่องเล่าทำนองเดียวกันที่มีหนุ่มนักท่องเที่ยวชาวอังกฤษเขาเป็นนักพฤกษศาสตร์ ที่เข้าไปท่องเที่ยวในฮอลแลนด์ เมื่อได้เห็นหัวทิวลิปก็เข้าใจว่ามันเป็นหอมหัวใหญ่อีกชนิดเป็นแน่ จึงทำการหั่นผ่าพิสูจน์ เช่นเดียวกัน เขาถูกจับด้วยอาการงุนงงว่า “ผมทำอะไรผิด” เขาถูกพิพากษาให้ติดคุกจะกว่าจะหาเงินมาชดใช้ค่าเสียหายได้

คำถาม : ทำไมหัวทิวลิปจึงมีราคาสูงเว่อร์ขนาดนั้น ?

ในช่วงยุคทองของดัทช์(The Dutch Golden Age) คือในช่วงปี ค.ศ1600-1700 เป็นช่วงแห่งความรุ่งเรืองของเมืองท่าเรือของอัมสเตอดัมส์ ซึ่งเป็นศูนย์กลางของการพาณิชย์(collective commerce) เป็นเมืองที่ร่ำรวยที่สุดในยุโรปตะวันตก และผู้คนในเมืองล้วนมีความมั่งคั่งร่ำรวย จากการค้าขายและที่มีหุ้นในบริษัท ดัทช์ อีส อินเดีย (The Dutch East India Company) ที่มีการค้าขายสินค้าหายากนำเข้าจากต่างประเทศ เช่น จากอินโดนีเซีย และดินแดนต่างๆอันไกลโพ้น จากเศรษฐกิจที่เฟื่องฟูสุดๆของอัมสเตอดัมส์ นำไปสู่การพัฒนา ด้านอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นธนาคารกลาง ตลาดพันธบัตร รวมทั้งงานศิลปะ และ สถาปัตยกรรม สินค้าฟุ่มเฟือยหายากในยุคนั้นที่บรรดาคนชั้นสูงผู้มั่งคั่งนิยมสะสมและอวดใช้ในการอวดอ้างฐานะของตน เช่น เครื่องชามสังคโลกสีฟ้าจากจีน เป็นต้น สวนดอกทิวลิป เป็นอีกอย่างที่แสดงฐานะความเป็นคนสำคัญและร่ำรวยในสังคม บ้านไหนมีสวนดอกทิวลิปสีสันงดงามก็จะเป็นการบอกฐานะว่ามีอันจะกินและหรูหรา ในยุคนี้เองการมีสวนดอกทิวลิปที่สวยแปลกตา ได้กลายป็นแฟชั่นของชนชั้นสูงในยุโรป โดยเฉพาะที่ฮอลแลนด์ ต่อมาแค่สวนดอกทิวลิปสีสดสีเดี่ยวอย่างเดียวไม่พอแล้ว ถือว่าเชย(เหมือนสมัยนี้ที่ใครไม่มีไอโฟน ไอแพด ถือว่าเชยแค่มือถือธรรมดาๆไม่หรูอีกต่อไป) บ้านไหนมีคอลเลคชั่นดอกทิวลิปพันธุ์สีผสม เช่น มีสีขาวปนม่วง สีเหลืองปนแดง ฯลฯ ก็จะเทห์และดูหรูสุดๆ โดยพันธุ์ที่เป็นที่คลั่งใคล้และมีมูลค่ามากกว่าสินทรัพย์ใดๆในเวลานั้น คือ Semper Augustus ดังกล่าว ดอกทิวลิปจึงกลายเป็นสินค้าฟุ่มเฟือยที่สุดในยุคนั้น ความคลั่งใคล้(mania)ที่ว่า ก็มาจากแฟชั่นของชนชั้นสูงนี้เอง

ทำไมคนยุโรปในยุคนั้นถึงได้คลั่งความงามของดอกทิวลิปนัก เป็นเพราะว่าต้นดอกทิวลิปมิใช่พืชพื้นเมืองของแผ่นดินยุโรป ชาวยุโรปไม่เคยรู้จักมาก่อน ทิวลิปเป็นพืชท้องถิ่นที่มีในแถบตะวันออกกลาง เช่น ตุรกี อิรัก อิหร่าน เมื่อประมาณ ค.ศ.1500 กว่าๆ ท่านสุรต่านจากตุรกีได้ส่งมอบหัวและเมล็ดพันธุ์ทิวลิปไปสู่ดินแดนยุโรป และหลังจากนั้นก็แพร่ขยายไปทุกที่ในยุโรป รวมทั้งได้รับความนิยมในฮอลแลนด์ ในปี 1593 นักพฤกษศาสตร์ของมหาวิยาลัยในฮอลแลนด์ได้ทำการวิจัยเกี่ยวกับพันธุ์ต้นทิวลิปและได้ข้อค้นพบว่าบางสายพันธุ์เจริญเติบโตได้ดีในดินแดนที่มีสภาพอากาศอันเลวร้ายในฤดูหนาวของยุโรป ดอกทิวลิปก็ยิ่งได้รับความนิยมชื่นชอบเป็นอย่างมากในฮอลแลนด์ การพัฒนาสายพันธุ์ต่างๆ ชาวดัทช์เชี่ยวชาญยิ่งนักสืบเนื่องจนถึงปัจจุบัน ดอกทิวลิปจึงสัญลักษณ์ของชาวดัทช์หรืออยู่ในสายเลือดพวกเขาเสียแล้ว อันเป็นผลจากความคลั่งใคล้ในความงามของมันเมื่อ300-400ปีก่อนนั่นเอง

หลังจากที่ชนชั้นสูงก็นิยมสะสมและโชว์สวนทิวลิปเพื่ออวดฐานะในฮอลแลนด์ เมื่อปี 1634-1636 มีการซื้อขายหัวทิวลิป จนกลายเป็นอุตสาหกรรมการเกษตร คือมีการเพาะหัวทิวลิปขายทีละมากๆ เพื่อสนองความต้องการหัวทิวลิปที่มากกว่า ความสามารถที่จะผลิตได้ เพราะการเพาะหัวทิวลิปจะมีระยะเวลาหลังเพาะปลูกและส่งมอบ การปลูกด้วยเมล็ดจะใช้เวลานาน7-12 ปีจึงทิวลิปจึงจะออกดอก ช่วงเดือน เมษายน-พฤษภาคม เท่านั้นดอกทิวลิปจึงจะบาน และบานอยู่แค่1 สัปดาห์ เอง หลังจากนั้นดอกก็เหี่ยวและมีหน่อใหม่ขึ้นมาแทน การซื้อขายหัวดอกทิวลิปจะมีขึ้นฤดูกาลหลังดอกเหี่ยวหลุดไป คือในช่วงเดือน มิถุนายน-กันยายนเท่านั้น ช่วงที่หัวทิวลิปยังอยู่ในดิน ผู้ค้าก็ทำสัญญาซื้อขายกันล่วงหน้า(future contract) ด้วยสัญญาซื้อขายนี่เองที่ผู้ค้า สามารถซื้อขายหัวดอกทิวลิปกันได้ทั้งปี และแล้วการที่ความต้องการของดอกทิวลิปของชนชั้นสูงที่มีมาก ผู้ค้าจึงเริ่มขายกระดาษ คือสัญญาซื้อขายทิวลิปล่วงหน้า (Future contract)เพื่อเก็งกำไร

ผู้คนทุกชนชั้นต่างก็สนใจในตลาดหัวดอกทิวลิปและซื้อขายกันอย่างกว้างขวาง โดยทั่วไปแล้วดอกทิวลิปสีพื้นสีเดี่ยวจะมีราคาน้อยกว่าพันธุ์ที่มีหลากสีในกลีบดอก เช่นที่มีสีม่วงอมขาว ,สีแดงอมเหลือง ฯลฯ ซึ่งที่จริงการที่มีสีแซมเหล่านี้เกิดจากไวรัสทิวลิปน่ะเอง แต่ทิวลิปเหล่านี้ได้รับความนิยมมากและมีการซื้อขายในราคาพรีเมียม

จากปี ค.ศ.1634-1637 ดัชนีราคาหัวดอกทิวลิปของดัทช์ พุ่งขึ้นเริ่มจากแค่1 กวินเดอร์ (guilder)ต่อหัว เป็น 60กวินเดอร์ต่อหัว ผู้ค้าที่เริ่มตั้งแต่ระยะแรกได้กำไรก็นำเงินกำไรและต้นทั้งหมดมาลงทุนค้าขายใหม่ การค้าสัญญามีการนำไปขายคู่กับสินค้าอื่นๆจากบริษัท ดัทช์อีสอินเดียด้วย ช่วงเวลานี้หลายคนขายบ้านทรัพย์สมบัติมีค่า(ทุ่มสุดตัว)เพื่อนาเงินมาลงทุนซื้อหัวทิวลิปเพียงแค่ 2-3 หัวเท่านั้นสำหรับการเพาะพันธุ์ขาย หลายคนร่ำรวยขึ้นจากการค้าหัวทิวลิปอย่างชัดเจน จนไม่มีใครคิดว่า “งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา” ไม่มีใครเฉลียวใจว่า ฟองสบู่ได้เริ่มขึ้นและใกล้จะอวสานแล้ว การเก็งกำไร(speculation)ได้เกิดขึ้นอย่างมากในปี ค.ศ. 1636 คนชั้นสูงก็พนันกันด้วยบ้านหรือทรัพย์สินมูลค่าสูง โดยที่มีการซื้อขายที่ตลาดแลกเปลี่ยนที่อัมสเตอร์ดัม(Amsterdam’stock Exchange)ด้วย ในเวลาเดียวกันก็มีการซื้อขายสัญญาทิวลิปในตลาดแลกเปลี่ยนที่ฝรั่งเศสและลอนดอนด้วยเช่นกัน แต่ราคาไม่สูงเท่าที่ อัมสเตอร์ดัม ส่วนคนชั้นล่างโดยเฉพาะที่เมืองฮาเล็ม(Harrlem)ในฮอลแลนด์ ก็ซื้อขายปั่นราคากันในโรงเหล้า ในช่วงแค่เวลา 3 เดือน( พ.ย. 1636- ม.ค. 1637)ฟองสบู่หัวดอกทิวลิปของดัทช์ก็พองขยายอย่างรวดเร็ว ราคาขึ้นเดือนละ “ซาว” (เป็นภาษาลาวและอิสานแปลว่า 20) และแล้วในที่สุด จุดสูงสุด(peak)ของราคาก็มาถึง เมื่อ เดือนก.พ. 1637 ในโรงเหล้าที่การเสนอขายสัญญาทิวลิปไม่มีใครตอบสนอง จนเกิดบรรยากาศแห่งความวิตกกังวลเข้ามาแทนที่ ทุกคนเริ่มขยับตัวเพื่อขายเมื่อรู้ตัวว่าราคาไม่มีทางสูงกว่านี้ได้อีก แต่ไม่มีใครอยากซื้อ ความตื่นตระหนกเกิดขึ้นทั่วฮอลแลนด์ พวกตัวแทนขายไม่ยอมรับซื้อสัญญาทิวลิปแม้กระทั่งของผู้มีเกียรติในสังคม ก็ยิ่งทำลายความเชื่อมั่นในตลาดหัวดอกทิวลิป ราคาจึงร่วงลงมาอย่างรวดเร็ว ราคาที่เหลือต่อหัวน้อยกว่ามูลค่าการซื้อขายครั้งแรกเสียอีก รัฐบาลเองออกตัวว่าช่วยเหลืออะไรไม่ได้เพราะเป็นการขายแบบการพนัน(gamble) ความโกลาหลจาก ฟองสบู่ที่แตกดังโพล๊ะ ส่งผลให้ผู้ค้าทั้งฮอลแลนด์ต้องพบกับความเจ็บปวด สิ้นเนื้อประดาตัวโดยทั่วกัน เศรษฐกิจในฮอลแลนด์ซบเซาต่อเนื่องไปอีกหลายปี แล้วยุคทองของดัทช์ได้สิ้นสุดลงเช่นกัน(The end of Dutch golden age) ปัจจุบันราคาหัวดอกทิวลิปโดยทั่วไปอยู่ที่ แค่ประมาณ 5-15 กวินเดอร์ (guilder)ต่อหัวเท่านั้นเอง โดยที่ในที่สุดดอกทิวลิป ไร่ดอกทิวลิปได้กลายมาเป็นสัญลักษณ์และวัฒนธรรมของชาวดัทช์ซึ่งเป็นสิ่งที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวได้เป็นอย่างดี (ในที่สุดในวิกฤตก็ได้สร้างโอกาสทองแบบใหม่แก่ประเทศเนเธอแลนด์)

เจมส์ ฟุลเชอร์ :ปกรณ์ เลศเสถียรชัย(แปล). (2554). ทุนนิยม(Capitalism:A Very Short Introduction ). สำนักพิมพ์ openworlds.พิมพ์ครั้งแรก เมื่อ เมษายน 2554

ผลการเทรดบัญชีจริง

ส่วนประกอบของ MACD

MACD Line : ถูกสร้างมาจากส่วนต่างของ เส้นค่าเฉลี่ย EMA 12 วัน และ 26 วัน

          Signal Line : เส้นค่าเฉลี่ย 9 วัน ของ MACD Line

          MACD Histogram : MACD Line – Signal Line

พื้นฐานการใช้งาน MACD       

    การใช้งาน : บอกแนวโน้มราคาที่เกิดขึ้น, บอก Momentum ของราคาหุ้น, บอกจุดซื้อ-จุดขาย ทั้งระยะกลางและระยะสั้น แต่ไม่สามารถบอกภาวะซื้อมากเกินไป (Overbought) และ ภาวะขายมากเกินไป (Oversold) ได้

• การตัดเส้น 0 : เมื่อ MACD Line ตัดเส้น 0 ขึ้นมาจากล่างขึ้น บน เป็นสัญญาณ ซื้อ และ หาก MACD Ling ตัดเส้น 0 ลง จากบนลงล่าง เป็นสัญญาณขาย ซึ่งจะคล้ายกับการนำเส้นค่าเฉลี่ย 12 และ 26 ตัดกัน เป็นสัญญาณซื้อขายนั่นเอง สะท้อนถึงการเปลี่ยนโมเมนตัมของราคา

1.Majors pair ( คู่เงินหลัก )Eur/UsdGbp/UsdUsd/JpyUsd/Chf

2.Commodity pairs ( คู่เงินรอง )Aud/UsdUsd/CadNzd/Usd

3.Currency cross pair ( คู่เงินที่ไม่มีดอลลาร์สหรัฐเข้ามาเกี่ยวข้อง )Gbp/JpyEur/JpyEur/ChfEur/Gbp

4.Obscure Crosses ( คู่เงินที่ไม่โดดเด่น )Aud/ChfAud/NzdCad/ChfGbp/Chf
** ซึ่งคู่เงินหมวดที่ 4 นี้ ไม่ค่อยมีใครเทรด ทำให้มันมีค่า Spread ค่อนข้างสูง

เปิดบัญชี

1. เข้าใจว่า forex ต้องใช้เงินเยอะ

2. เข้าใจว่า forex มีความเสี่ยงสูง

3. เข้าใจว่า forex ได้เงินง่าย 

4. เข้าใจว่า forex คือการพนัน

5. เข้าใจว่าเทรดในช่วงข่าว forex ได้เงินเยอะ